De wekker gezet om zes uur want om 8 uur zouden Jo en Peet ons oppikken en dan konden we op ons gemak, traditiegetrouw, een saucijzenbroodje eten. Even na achten reden ze voor en na Max gedag zeggen en even door de Koweitstraat gereden te zijn gingen we richting Schiphol. De tomtom gaf al snel mega file aan op de A4 maar gelukkig wist Peet een alternatieve route. Toch hadden we twee uur nodig om bij de parkeerplaats te komen en de geadverteerde 3 minuten vanaf Schiphol bleken er toch alles bij elkaar 20 te zijn.
Maar, het was mega rustig bij de douane dus we hadden toch nog tijd genoeg om op ons gemak koffie en een broodje /pizza te doen.
Als 1 van de weinige vluchten vertrok de onze bijtijds en jeetje wat een goede zet bleek het dat we de stoelen bij de nooduitgang hadden bijgeboekt. Ik heb nog nooit zoveel beenruimte gehad!!
Na anderhalf uur kregen we de warme maaltijd, die zeker niet slecht was. Vooral het dessert a la suki Yaki, mini tompouce, mini soesjes en mini brownie, was lekker!!
Nu lekker aan de gin tonic (ik), rode wijn (Ron) en....tsss...Water (jo en Peet) en dan zo eens een tukkie doen. Nog goed zes uur te gaan.
Wel vreemd, volgens de steward moeten we in het uurtje dat we stoppen in Orlando toch het vliegtuig uit en dat niet alleen, ook de koffer komt uit het vliegtuig en daarmee moeten we dan door de douane om hem vervolgens weer op de band te gooien zodat hij hetzelfde vliegtuig weer in kan.
Logisch ;-)
Ok. Inmiddels is het de volgende ochtend zeven uur en smachten we alle vier naar koffie. Maar ontbijt is tussen acht en negen.
Even dus gisteren afmaken....
We moesten dus inderdaad van board, door de security en koffers zelf weer inchecken. Het was gelukkig rustig en we mochten als door reizigers als eerste van board maar toch was het omslachtig en tijdrovend en ook nog eens verwarrend want we moesten dus nu aan boord van een vlucht naar....jawel...Amsterdam. Die vloog dus via miami weer terug.
Afijn,lang verhaal en vooral lange dag kort...elf uur plaatselijke en vijf uur Nederlandse tijd eindelijk in het hotel. Dit nadat we net onze toffe (Ron helemaal Happy) Jeep al lekker door the hood hadden gereden (tomtom was even wennen en uiteraard was er een Road Block).
Gauw ingewerkt, top kamer, en toen ff snel wat eten zodat we zonder knorrende magen konden gaan pitten.
Dat werd de Mac, de drive thru want hij was verder dicht:
Ron: Hi. Thee big Mac please.
STEM: meals?
Ron: no just the burgers
Stem: ok, anything else?
Ron; a doublé cheeseburger for me.
STEM: OK.
Ron: oh and three french Fries.
Stem: ok. What size?
Ron: YES.
(we schuiven het maar op de vermoeidheid ;-))
En nu.....is er koffie!!!
Laters!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten