En dan zit het er al weer op...

Als ik dit tik zitten we, veel te vroeg natuurlijk,  op het vliegveld van Miami.  Gisteren was voor Ron en mij echt een stranddag en Jo en Peet, die de serie Bloodline hebben gekeken,  zijn het huis en strand waar dat is opgenomen op Islamorada gaan bekijken.
Foto's van dit alles volgen later nog ;-)
S'avonds zijn we echt super lekker uit eten geweest bij Ballyhoo's.  Oesters van de grill en tonijn sashimi vooraf en erna hadden we, met uiteraard als uitzondering Jo die pasta nam, kreeft. Echt lekker dus een prima afsluiter van deze topvakantie!! 
Nu dus alle shopstad een keer of vier afstruinen en dan mogen we boarden.
Dat gaat zo'n 25 graden schelen zagen we al :-(

Ik heb de zon zien zakken in de zee....ok....bijna dan...

Gisteren, ja ja wederom een dag te laat met de blog, stond aan het einde van de middag een tochtje met een glazen bodem boot op de planning.
Bij Key Largo ligt namelijk het enige onderwater state park van Amerika het John Pennekamp State Park.

Maar dat was was pas om 4 uur 's middags dus ervoor hadden we alle tijd om te genieten van de zon, zee en het strand.
En dat was niet moeilijk want een hink, stap, sprong van het huisje vandaan ligt de zee met ervoor een prive strandje voor de gasten met vlonders en heerlijke ligbedjes.
Gelukkig liet de zon zich ook al vrij vlot weer zien en het was dan ook prima te doen op onze prive vlonder.
Onze prive kok Peter zorgde ook nog eens voor een lekker ontbijtje en later voor een lekkere lunch dus beter kon het niet worden.

Om half vier moesten we ons melden en om 4 uur vertrokken we met de Key Largo Princess richting volle zee.
Na drie kwartier varen ging het tempo omlaag en wij ook, want we hadden eerst op het dek gezeten en nu gingen we benedendeks om door de glazen bodem naar het koraalrif te kunnen kijken.
Nu hebben we ooit al eens eerder met zo'm soort boot zo'n tripje gedaan maar dit was toch een heel stukkie mooier, veel vissen, en ook nog eens een mega grote zee schildpad.
Na een half uurtje kijken werd er weer omgekeerd en gingen wij op het dek genieten van een schitterende bijna-zonsondergang.
De hele rit werd de boot trouwens gevolgd door een stel slimme meeuwen, er kon nl. aan boord gegeten worden en wat is er dan leuker om zo'n beest wat uit je hand te laten pikken.
Ok, je houdt je hart vast dat ze niet op je kop kakken en af en toe keken we dan ook angstvallig omhoog.
Zo spotten we een meeuw met maar 1 poot....ach...Manke Meeuwis  😂😂😂

Om 6 uur zetten we weer voet aan wal en nadat we de auto bij het huisje hadden gezet liepen we naar de Denny's die aan de overkant van de weg lag.
Daar genoten van echt super goede steaks en een "echt niet machtig ofzo en bijna geen calorien hoor-toetje".

's Avonds weer een potje geklaverjast en toen ons bedje opgezocht.
Vandaag is het al weer de laatste echte vakantiedag want morgen vliegen we einde van de dag weer naar huis.

Mooi stekkie....

Gisteren, want ik ben een dag te laat met de blog, gingen we dus richting ons laatste overnachtingsadres op Key Largo.
Qua ligging kon het niet beter wisten we al van de plaatjes maar we hadden geen hoge verwachtingen van de huisjes zelf, zeker niet na het schitterende huis aan Duvalstreet.
Maar, eerst gingen we ontbijten bij de Ihop want Jo en Peet wilden wel echte pancakes eten en waar kun je dat beter doen dan daar.
Nu hebben ze uiteraard niet alleen maar pancakes daar en zodoende zaten we allemaal aan een zeer uitgebreid ontbijt, varierend van sirloin puntjes met eggs sunny side up en pancakes tot aan omelet met pancakes of scrambled eggs met pancakes.

We zaten dan ook mudje vol en aangezien het een ritje van toch wel twee uur was konden mijn zus en ik mooi even een tukkie doen op de achterbank ;-)
Omdat we toch te vroeg arriveerden om in te kunnen checken gingen we wat drinken bij Smackers, een tentje aan het water, op aan raden van de eigenaar van de Seafarer.
Mijn zus ging helemaal los ;-) met wel twee stuks Chocolate Martinis en ik hield het zeer bescheiden bij maar 1 Frozen Banana Daiquiri.
Omdat het toch wel soort van de bedoeling was dat als je daar jezelf een tafeltje toe-eigende voor een paar uur dat je wat te eten nam nam Ron Gator Bites (jazeker, alligator) en ik de shrimps en Peter de conch soep (jawel de welbekende zeeslak).

Toen was het tijd om in te checken en gingen we weer terug Seafarer Beach and Resort waar we de sleutels kregen van ons huisje weltevree voor de komende drie nachten, en......dat was een anagename verrassing. Ok, de bedjes hadden iets breder mogen zijn en de kakkerlak in de badkamer vonden we ook niet echt tof, maar verder zag het er prima uit en, wat is er beter dan ligbedjes direct aan het strand en kayaks waar je gewoon gebruik van kan maken (wat Jo en Peet en vervolgens Ron en Peet uiteraard direct hebben gedaan)

Nadat de zon onder was gegaan op zoek naar een supermarkt want er moest nog wat gekocht worden en daarnaast zat een chinees dus daar maar wat gegeten, wat niet echt een succes was, maar och, het kan niet altijd meezitten toch!
Toen we vervolgens terug reden naar het appartement voelde ik ineens op mijn bovenbeen een mega bult onder mn broek dus werd er een noodstop gemaakt op een parkeerplaats want ik was er heilig van overtuigd dat het een beest was wat zich had vastgebeten in mijn overheerlijke vlees.
Het bleek een bult te zijn zoals ik er al eens eerder eentje had gehad in Amerika, jaren terug, maar dan een tandje groter.

Eerst maar even bijkomen van de schrik met starbucks koffie (waar we de noodstop toevallig hadden gemaakt) en thuis aangekomen besloten toch maar even langs de pharmacie te rijden waar altijd wel iemand zit die verstand heeft van zaken.
Nou de beste man keek ernaar, ja dat was vast een beet van iets maar hij had nog nooit iemand gezien die zo erop reageerde. Maar amputatie was niet nodig, smeer er maar benadryl creme op en slik wat benadryl pillen en dan moet het vast goed komen. Oh ja, doorprikken was misschien een idee dus gewoon een speld met een vlam ontsmetten en lekker prikken.
Dus wij met benadryl creme, pillen en een setje spelden weer terug naar het huisje waar het gekke ding spontaan opensprong, om vervolgens ernaast net zo hard weer te verschijnen. Maar ook die ging open en nu ben ik redelijk bultloos weer ;-)
's Avonds gezellig zitten klaverjassen want het koelde best af dus buitenzitten was mede daardoor, en het ongedierte, geen optie.
Na een wat onrustige nacht (die kakkerlak liet ons toch niet echt los) nu net genoten van een door Peter gemaakt ontbijtje en dan gaan we zo eens ons opofferen en op een ligbed bij het strand liggen en hopen dat er een Manatee (die hier voorkomen) voorbij komt dobberen.
Vanmiddag staat er een boottochtje in de planning over het enige onderwater state park van Amerika!

Bourgondische dag.

Vandaag was het weer gelukkig weer heel wat beter dan gisteren dus besloten Jo en Peet om fietsen te gaan huren en Ron en ik gingen richting de Pier.
Daar aangekomen was het bijna tijd om aan het bier/wijn te gaan ( zoals het liedje al zegt it's 5 o'clock somewhere) dus zochten we een plaatsje op de Pier in de zon en genoten van ons drankje.
Omdat drinken op een bijna lege maag natuurlijk niet slim is keken we op de kaart voor een snack en met de hulp van de serveerster besloten we the conch fritters te proberen.  De op een bitterbal lijkende fritters bleken een lokale specialiteit,  te weten gefrituurde mega zeeslak. :-D
Na nog een drankje togen we richting Mallory Square om wat souvenirs en zonnejurkjes in te slaan en toen was het zowaar lunchtijd.
Een snelle blik op TripAdvisor leerde ons dat het aan de overkant gelegen Bagatelliseren een bezoek waard moest zijn.
We gingen lekker boven buiten op het balkon zitten en ik kan niet anders zeggen dat het de lekkerste lunch ooit was. (Ron had de mosselen en ik had de tuna tataki, en de tonijn hebben we erna gewoon samen ook nog een keer genomen en gedeeld)

Smiddags nog lekker bij het zwembad gezeten en morgen gaan we al weer verkassen naar het laatste adres op key largo.

's Avonds zijn we weer bij Amigos wezen eten en erna bij Sloppy Joe's (de stamkroeg van Ernest Hemingway) wat wezen drinken en naar live muziek gaan luisteren.

Bloody Hell, ehr...Mary

Vandaag was het een hollandse dag, oftewel, takkeweer ;-) Gelukkig hadden we dat al op de weersvoorspellingen aan zien komen dus waren we er geestelijk op voorbereid.
De planning was om de dag in en om het huis door te brengen, maar ja, rond half elf was het nog wel droog, hoewel zeer bewolkt, dus besloten we om bij de Blue Macaw waar Ron en ik gisteren al een bakkie hadden gedaan koffie te gaan drinken.
We waren er ook nog maar net of het begon te regenen, dus besloten we om het bakkie koffie uit te breiden met een ontbijtje (ok dat hadden we al gedaan maar toast is eigenlijk geen ontbijt toch?) dus Jo en ik gingen voor het two eggs breakfast (met canadian bacon en fruit als sides) en Peter nam het speciaaltje van de dag, één of andere chili cheese omelet en Ronnie hield het bij de koffie.

Ondertussen was het steeds harder gaan regenen, speelde een amerikaans formaat (lees oversized XXL) afro-amerikaan op steelband trommels klassiekers waarbij hij ook probeerde erbij te zingen maar dat leidde bij ons tot de conclusie dat het waarschijnlijk een eunuch was :D
We geven de beste man dan ook maar de schuld dat we ons ondanks het vroege tijdstip aan de Bloody Mary gingen wagen. De Blue Macaw staat namelijk bekend om zijn build your own bloody mary bar.
Dat deden wij uiteraard niet want wij hadden er nog nooit eentje op.
Omdat Ron al aan een biertje zat werden er drie besteld en toen de beste man de keuze opdreunde van vodka's waar we uit konden kiezen waren we al snel het spoor bijster en lieten de keuze maar aan hem.
Binnen no time stonden er drie mega grote Bloody Marys voor ons...ok...eerlijk is eerlijk...het is niet te zuipen hahaha, of toch in ieder geval is het niet ons ding. Maar ja, we wisten nog niet wat het moest gaan kosten (op de drank kaart staan wijselijk geen prijzen) dus Jo en Peet worstelden zich er doorheen en ik wisselde na drie slokken (echt ik werd er misselijk van) zodat ik Ron zijn Yeungling biertje kon opdrinken en Ron mijn Bloody Mary.
Nadat ze eindelijk op waren (big willy ging steeds beter klinken) besloten we dat we de smaak beter weg konden spoelen met een lekker drankje dus Ron en Peter gingen maar weer gewoon aan het bier en Jo nam een creamsicle (iets van Vodka met juice en ijs) en ik eindelijk (sorry Bob hier hadden ze hem eindelijk eens) een Mimosa.
Ik had graag getikt dat toen inmiddels de regen was gestopt en de zon scheen, maar dat was helaas niet zo, maar we besloten toch maar de rekening te vragen en richting het huis te gaan.
Nou, laat ik het zo zeggen, Bloody Mary werd Bloody Hell, en een 150 dollar armer en een maagzweer rijker (er gaat ook tabasco en worchestersaus door en ipv zo'n leuk en lekker suikerrandje wat je bij de gemiddelde cocktail krijgt zat er bij deze een cayenne-peper randje) togen we richting huis.
1 voordeel, ik voelde mijn benen niet meer :D
Terug in het huisje was het hoog tijd voor een middagtukkie en inmiddels zijn we allemaal weer bij de mensen, hebben we koffie op en key lime pie en kunnen we er weer helemaal tegen.
En....volgens mij is het droog! Dus straks weer lekker (en vooral goedkoop na de aderlating van vanmorgen) naar de Mexicaan, en daar houden we het maar gewoon bij een Corona, al die gekkigheid zijn we te oud voor geworden!

Een relaxte dag...

De blog van gisteren stond er nog niet op....dat omdat het een heerlijke relax-dag is geweest en er dus gewoonweg niet veel meer te melden was dan dat de ligbedjes bij het zwembad lekker liggen, het water in het zwembad best frisjes is als je in het zonnetje hebt liggen sudderen, dat je het Ernest Hemingway huis kan bezoeken voor $14,- maar dat over de muur ernaar kijken voor ons voldoende was, dat het waarschijnlijk goedkoper is om je 's morgens te bezatten hier en men daarom toen wij voor koffie aan de bar gingen zitten ons stomverbaasd aanstaarden want de rest zat al aan het bier en de bloody mary's, dat het eten bij Amigos lekkerder was dan bij Willie T's, dat het een uitdaging gaat worden om de doos met 18 eieren die Jo en Peet hebben gekocht leeg te krijgen aangezien we geen gasfornuis of iets hebben in het appartement ;-), dat half negen best een mooie tijd is om te gaan tukken want dat een dag nietsdoen bst behoorlijk vermoeiend is bij een graadje of 26 :D

Van Florida City naar key West....

En vandaag gingen we weer verkassen, niet erg, want hoe lekker de grote bedden ook waren, verder was de bestemming puur een overnachtingsadresje.

Blijkbaar was er een buslading bejaarden ook gearriveerd in het motel en die zaten tegelijkertijd met ons te ontbijten. Maar, eerlijk is eerlijk, op de waardeloze koffie na was het een prima ontbijtje voor zo'n motel.
We waren trouwens al weer vroeg wakker want om half negen gingen we al weer op pad. Nu reed Peet en kon Ron voor het eerst in Amerika eens op zn gemak om zich heen kijken (niet dat hij dat niet ook gewoon doet als hij zelf rijdt trouwens)
Op weg richting Key West hadden we een paar dingen op het programma staan, Islamorada werd de eerste stop waar we aan het water genoten van koffie en een bagel/yoghurt.
Erna op weg naar het Lone Key State Park, waar Jo en ik een stukje van de boardwalk liepen en de mannen heel stoer de Golden Orb trail gingen lopen (wat dus een giftige spin is). Die zijn ze gleukkig niet tegen het giftige lijf gelopen dus we konden erna weer door naar Key West.
Gaaf de weg erna toe....een lange brug die via verschillende eilandjes en over de zee af en toe rijzend en dalend liep.

Rond half drie kwamen we aan in het centrum van Key West waar we echt midden in het centrum op Duval street een 2 slaapkamer suite hebben bij Casa 325, echt waanzinnig!!
1 klein minpuntje, in de slaapkamerkast van Jo en Peet lag een kakkerlak op zn rug, verder hebben we er gelukkig vooralsnog geen meer gezien!
Eerst even lekker gerelaxed en even afgekoeld in het zwembad en toen Duval street op.
Doet een beetje aan New Orleans denken maar toch wel relaxter qua sfeer.
Boven op een balkon bij een bar wat gedronken en toen doorgelopen naar de Pier en daar naar live muziek zitten luisteren alvorens we weer terug zijn geslenterd en onderweg bij de mexicaan lekker hebben gegeten!
Omdat we allemaal toch echt wel behoefte hadden aan lekkere koffie daarna nog even naar Starbucks!
En nu zitten Jo en ik in huisje weltevree waar we proberen het nog even wakker te houden en zijn Ron en Peet een biertje drinken ;-)

Morgen weer een dag!

En, speciaal deze foto voor Bobbie:

  en deze voor Max ;-)